i zostało ich...
 |  |
etnoarcheo
To naprawdę studentki etnologii i antropologii kulturowej! :)
w sobotę
prawie tydzień temu
W ubiegłą sobotę (1 lipca) zaprezentowaliśmy na rynku w Przyrowie naszą wystawę Miejsca pamięci i miejsca zapomnienia w gminie Przyrów. Fotografie i opowieści.
Wystawa połączona była z konsultacjami społecznymi.
u archeologów
Nie tylko etnolodzy działają w terenie. Nasz zespół to także archeolodzy, którzy od tygodnia w gminie Przyrów prowadzą nieinwazyjne badania terenowe...
oraz prace sondażowe na stanowisku w Kniei...
i na terenie klasztoru w Świętej Annie.
przygotowania
migawki z sesji w Przyrowie
zaczynamy warsztaty
Nasze animatorki przygotowały dużą porcję wiedzy oraz dobrej zabawy!
zaproszenie na wystawę
zapraszamy na spotkanie
wróciliśmy do Przyrowa
Dla tych, którzy pamiętają początek wiosennych badań, czyli zimę pod koniec kwietnia, przesyłamy aktualny widok z okna. Jest znacznie lepiej!
nie tylko teren
Tej wiosny wygłosiliśmy dwa referaty dotyczące badań prowadzonych na Jurze.
Aleksandra Krupa-Ławrynowicz i Olgierd Ławrynowicz, Razem czy osobno? Etnografia w archeologii współczesność. Konferencja Trudne dziedzictwo. Archeologia i etnografia o nie zawsze zapomnianej przeszłości (11-12 maja 2017, Łódź).
Aleksandra Krupa-Ławrynowicz, Lokalność w krajobrazie – historia i fotografie. Etnograficzny przypis do projektu „Śladami Przeszłości Po Gminie Mstów”. Konferencja Regiony i regionalizmy w perspektywie antropologii kulturowej. Między pasją a metodą (22-23 maja 2017, Gniewino).
wzdłuż i wszerz
niedziela
...robiliśmy porządki w zebranych materiałach.
Kto lubi przygotowywać transkrypcje? ;)
z dzienników terenowych
***
Nie wiedziałyśmy, że odręczne spisywanie rozmów jest takie trudne. To trochę jak wykład, choć trudno było nadążyć ze spisywaniem informacji. Ciężko skupić się na rozmowie i jednocześnie prowadzić skrupulatne notatki – poza tym, trzeba przecież patrzeć na rozmówcę, a nie w kartkę. Ciągle nam się wydaje, że „wszystko” jest ważne, dlatego warto „walczyć” o nagrania. Musimy popracować nad tym, jak oswoić ludzi z dyktafonem.
***
Pierwsze zetknięcie z formularzami, opisami, chyba wszystkich rozbolała głowa. Śniadanie, pakowanie i ruszamy. Ledwo bo ledwo, ale wszyscy zdążyliśmy na PKS-a i do roboty. Odwiedziłyśmy ponownie naszą pierwszą wieś Wiercicę. Ludzie mijani na drodze mówili nam „dzień dobry”, już nie byłyśmy dla nich obce, co dodawało otuchy. Zebrałyśmy brakujące materiały, dowiedziałyśmy się paru nowych rzeczy i z radością ruszyłyśmy do kolejnej wsi z nadzieją na nowe inspirujące opowieści.
***
Zgodnie z legendami, krążącymi po okolicy, przy każdej z kapliczek straszy, o czym mogłyśmy przekonać się na własnej skórze. Panowie opowiadali nam, że przy jednej z nich stawały konie, ponieważ te zwierzęta wyczuwają duchy. Gdy wracałyśmy w stronę Przyrowa, dokładnie przy tej kapliczce zgasł nam samochód i nie chciał ruszyć. Ten dzień nauczył nas, że rozmówcy mówią prawdę...
***
Mimo że jesteśmy tu zaledwie dwa dni, badany przez nas Sieraków stał się dziwnie bliski. Droga i stojące wzdłuż niej domy wydają się bardzo swojskie i powoli zaczynamy rozumieć, co miał na myśli Malinowski pisząc o „jego" Triobrandczykach – oto nasi Sierakowianie. Im więcej rozmawiamy z mieszkańcami tego terenu, tym bardziej zbliżamy się do zrozumienia ich problemów, tego jak postrzegają świat, jakie są ich potrzeby, a jakie obawy.
***
(...) przed nami jeszcze wiele pracy, mnóstwo nieprzespanych nocy spędzonych nad transkrypcjami i dziesiątki (albo i setki!) zamykanych przed nosem drzwi. Nie zamierzamy się jednak poddawać, bo nic nie zastąpi radości, którą poczułyśmy pierwszego dnia, gdy po tylu nieudanych próbach nawiązania kontaktu wreszcie odnalazłyśmy naszego pierwszego rozmówcę.
Trochę smutno było nam opuszczać Sieraków; to był nasz ostatni dzień badań w tej wsi i miałyśmy świadomość, że nie szybko ponownie się tu pojawimy. Wszyscy zdążyli nas już poznać, przestali traktować jak akwizytorów czy szpiegów. W porównaniu do pierwszego dnia, zupełnie inaczej odbierałyśmy tę wieś. Mijałyśmy domy znając co poniektórych mieszkańców – dom pani radnej, letnicy, dom najstarszego mieszkańca wsi, pani Frukacz z lokalnego kabaretu, Kapralowie, którzy obiecali nam słoiczek grzybów, jeśli zawitamy do nich jesienią. Zdałam sobie sprawę (Anna), że znam mieszkańców Sierakowa lepiej niż moich sąsiadów, z którymi dzielę klatkę schodową od ponad dziesięciu lat!
w terenie
Czas nadrobić zaległości w raportowaniu.
Od 19 do 28 kwietnia prowadzimy razem ze studentami etnologii badania etnograficzne w gminie Przyrów. Jesteśmy podzieleni na siedem obszarów badawczych i pięć tandemów. W tym sezonie koordynatorkami terenowych działań są prof. dr hab. Ewa Karpińska i dr Aleksandra Krupa-Ławrynowicz.
Za nami pierwszy intensywny dzień wypełniony rozmowami z mieszkańcami i opracowywaniem materiałów. Dużo emocji! :)
zima w natarciu
w gminie Przyrów
